Doen om te laten…
Onlangs las ik dat iets onthouden beter gaat, wanneer je het met een pen noteert. Schrijven, zelf de letters vormen en de betekenis be-grijpen, is anders dan typen. Je verricht wel een handeling, toch ontbreekt er kennelijk iets. Vergelijkbaar met het fenomeen dat spiekbriefjes hun nut hebben: zonder te kijken weet je al wat er op staat.
Bewegingen die je maakt en je proeft de zingeving ervan, onthou je ook beter dan oefeningen doen, zonder er enig besef van te hebben van waarom je ze doet.
Een etudeboek bij het pianospelen is geen boek met vervelende stukjes. Er is iets wat kennelijk voor veel mensen moeilijk is om in de vingers te krijgen. Wanneer je dat door hebt, dan worden etudes leuk om onder de knie te krijgen. Kortom handiger worden dan de bedenker van die oefeningen!
Bij fysieke inspanning is het de kunst om met zo min mogelijk inspanning een bepaalde opdracht te kunnen uitvoeren. De overbodigheid achter je te kunnen laten, dat is de kunst!
