De geluid van de zink
Vandaag naar een huisconcert, uitleg over muziek uit de 16e eeuw. Zonder woorden vertolkt door de zink: ‘Ancor che col partire‘. Je gaat weg om weer thuis te komen. Dat thema versterkt in die persoonlijke uitroep: ‘Ik wil elke dag wel duizend keer weg gaan om steeds weer bij je terug te kunnen komen!’
De mensen van toen gingen te voet, te paard of met een koets. De lange pelgrimstochten waren niet gericht op het doel, maar om ervaringen op te doen tijdens de lange soms barre tocht heen én terug. Het doel was middel. We zeggen nu dat is therapie, ervaringskennis, inspiratie opdoen, bezinnen en misschien tot rust komen.
Bijzonder, ik heb geen van de bezoekers van dit huisconcert een snelle blik op een mobieltje of smartphone zien werpen. Wekt die oude muziek een oergevoel? Geen informatie à la minute nodig? Het komt zoals het komt, je bent alleen ter plekke, daar waar je bent.
