Met kop en schouders
Een hoofd in brons, klei of gewoon getekend, toont zoveel meer als het niet een los hoofd is. ‘Met kop en schouders’ zeggen we, meestal in de figuurlijke betekenis, maar letterlijk zegt het ook wat. Juist die toevoeging geeft een hoofd zoveel meer zeggingskracht dan wanneer het geïsoleerd is zonder die verbinding van nek en hals met de schouderpartij en het bovenste deel van de romp.
Er zijn rechte en kromme schouders, opgetrokken schouders, schouders die breed of smal zijn. Schouders kunnen zich gedragen alsof ze een warme bontkraag zijn, waarin het hoofd weggedoken lijkt te zijn. Er zijn trotse en treurige schouders. Er zijn veel soorten schouders en je ziet dat extra goed wanneer je in een museum een hele verzameling losse hoofden al of niet met de schouderpartij erbij ziet.
In Museum Beelden aan Zee loop je bijna vanzelf met opgeheven hoofd, de schouders breed en een gestrekte rug tussen alle getoonde bustes door.
