‘Laten wij zacht zijn voor elkander, kind.’
Het is een bijzonder fenomeen dat er soms – totaal uit het oorspronkelijke verband getrokken – losse, meestal klassieke zinnen zich bij me melden:
‘Laten wij zacht zijn voor elkander, kind.’
De aanleiding van deze regel uit Zwerversliefde van A. Roland Holst is het verhaal van iemand, die een andere kant – de zachte – van fysiotherapie nog nooit ervaren had. Vaak wordt fysiotherapie geassocieerd met rekken en strekken, ‘wat moet dat moet’ en liefst nog een beetje verder of harder (d)rukken om een verstijfd gewricht mobiel te krijgen.
Rekken en strekken kan erg aangenaam zijn na een lang eind in de auto of na het ontwaken, rekkend en strekkend als een hond of kat, de dag te beginnen en de nacht achter je te laten.
Toch kan die losse zin van Roland Holst toegepast worden in de fysiotherapie zonder aan zachte heelmeesters te denken. Veel methoden zijn uit het rustige blijven zoeken en aftasten voortgekomen. Daarom die zachtheid in plaats van hardhandig doordrukken. Roland Holst wist het al en verpakte het in een gedicht.
