‘t Was een dag van groote hette, En de lucht was drukkend zwaar
Die zin hierboven komt uit ‘Een vers dat als een nachtkaars uitgaat’ van E. Laurillard. Dat vers begint zo:
In een diligence zaten
Negen menschen bij elkaar;
‘t was een dag van groote hette,
En de lucht was drukkend zwaar.
Iedereen steunt en kreunt de coupletten vol.
Het eindigt met de nuf, zij waait met haar zakdoek alleen maar zeggend: ‘pf!’
Niet te veel doen, rustig aan in de vertraging, misschien ergens aan het water…
Het duurt nooit heel lang hier bij ons.
