Rechtop
In mijn tuin staan een morel en een sering. Ze groeien omhoog maar wel heel verschillend! Ik verbaas me hoe schuin de stam van de sering staat en dat de boom dan toch aan de uiteinden van de vertakkingen vol en rond in het blad staat en dit jaar bloeit met paarse toortsen twee aan twee. De morel is net een mens met breeduit wapperende armen met modieuze mouwen vol kleine blaadjes, straks versierd met die rode morellen.
Natuurlijk vergelijk ik meteen het menselijk rechtop-zijn met zo’n boom. Wij groeien niet naar het licht, al bewegen we ons op een zonnige dag doorgaans wel energieker dan op een druildag. Ook onze stam – de wervelkolom – kan hier en daar een bepaalde stugheid of beperking hebben, waardoor het kaarsrechte niet altijd mogelijk is: een opgerichte indruk kan zeker zichtbaar zijn. Ja, zo memoreerde Paul van Vliet ooit dat je met O-benen toch recht door zee kunt gaan!
Er zijn meer bomen zoals mijn sering, die daaraan gedacht moeten hebben toen ze in een straat geplant werden en gezamenlijk recht naar het licht toe groeiden, maar wel met lekkere scheve stammen.
