Van oude dingen en …het nieuwe!
Hé, heb jij nog een echt potje inkt? Mag ik even ruiken? Er kwam een oude herinnering boven van een schoolklas met een schoolbank, waarin een potje inkt schuil ging onder een schuifje. Het bestaat niet meer, we schrijven amper meer met een pen. Wij leren blind typen of worstelen met het inspreken van een computer.
Op de markt zag ik al lathyrus. Denkend hoe lekker ze roken in de tuin van mijn ene Oma en hoe er bij mijn andere Oma een speciaal glazen vaasje gebruikt werd om ze binnen neer te zetten. Ik kon er niet voorbij lopen, al zijn ze wel veel te vroeg in het seizoen op de markt: Ode aan mijn Oma’s in het oude vaasje!
Verder lopend door de stad zag ik een plastic miniraspje. Het werkt mogelijk beter om knoflook klaar te maken voor gebruik en het is makkelijker schoon te maken dan de knoflookpers. Toch ben ik aan mijn 40 jaar oude en destijds al door een vriend gerepareerde knoflookpers gehecht, ondanks het gepeuter bij het reinigen.
Er zijn ook theezakjes zonder thee, die thee moet je er zelf nog in doen, dat geeft minder gedoe dan het schoonmaken van een thee-ei. Bovendien kan je zelf kiezen wat voor thee je wilt gebruiken. Geen theezakje met theegruis want je bent er zelf bij, lekkere thee dus, thee waar je geen maagpijn van krijgt.
Bij een jongere collega zag ik allemaal attributen van plastic, attributen die ik nog van hout heb…
Wat bewaren we en wat is aan een nieuwe vorm toe? Gemak of vereenvoudiging van motorische handelingen? Verlies of winst van motorische vaardigheden? Sentiment, emotie spelen mee, net als het nemen van tijd voor het een en ander omdat iets voor jou de moeite waard is op dat moment.
