Renoir
Soms zijn er films, die blijven hangen. Ik zag ‘Renoir’, een film over Pierre-Auguste Renoir en zijn model Andrée Heuschling, die hem in zijn laatste jaren inspireerde tot het schilderij Les Baigneuses. ( Niet te verwarren met het veel eerdere werk: Les grandes Baigneuses.)
Het is opvallend dat de film dezelfde sfeer laat zien, die ik bij de schilderijen van Renoir ervaar. Mooie beelden van het landschap met indrukwekkende olijfbomen en bijna stilstaande beelden, die aan portretten doen denken. Omdat het levend is, is het minder zoet dan de weergave van Renoir in zijn schilderijen. Toch mis ik iets, tot het moment dat zijn zoon Jean terugkomt uit de oorlog (1914-1918) en zich met okselkrukken verplaatst.
De naar voren gaande beweging van okselkrukken is geen rechte lijn – zoals met elleboogskrukken – maar een naar buiten draaiend boogje. Okselkrukken vragen veel activiteit van de gebruiker. Ga je teveel hangen en daar nodigen dit soort krukken wel toe uit, dan is er kans dat je belangrijke zenuwen afknelt en een verlamming oploopt. Elleboogskrukken zijn in veel opzichten praktischer.
Kijk naar de trailer en dan zie je het (en al die mooie gekleurde beelden, inclusief die heftige beweging van het wegsmijten van een stapel borden, die natuurlijk stuk vallen tot ontzetting van de toekijkende vrouwen…).
