Sanatorium
Het Sanatorium. Bestaat het nog?
Veel oude sanatoria zijn verbouwd tot revalidatiecentrum of kregen andere bestemmingen, want voor tuberculose is zo’n instelling niet meer nodig. Typ sanatorium in bij google en er komt een flinke lijst te voorschijn van wat was.
Komt het door de romantiek van boeken en films of door de architectuur van die oude gebouwen in mooie natuurgebieden, dat ik er steeds aan moet denken en fantaseer dat ik niet gewoon thuis ben, maar in een sanatorium vertoef om bij te komen van een operatie en opgelopen bloedarmoede.
In zo’n sanatorium werd heel wat af verveeld en van die verveling kwam dan weer gedoe, waarvan men dan opkikkerde. Lees Thomas Mann/ de Toverberg of Hermann Hesse/ Kuren er maar op na. Ik heb een herinnering van Marcello Mastroianni in een smetteloos wit pak die in een modderbad stapt. (helaas is dat fragment niet op dit youtube filmpje) Het lijkt me trouwens heerlijk om als een varken in de blubber te zitten, waardoor je een perzikhuidje krijgt en goed doorbloede ledematen.
Me vervelen doe ik niet; ik doe prettige werkjes of lees een beetje, regelmatig een therapeutisch stukje lopen of wat langer op een stoel zitten, afgewisseld met hazenslaapjes, drink ijzerhoudende drankjes en rode port, eet een broodje rosbief en spinazietaart met een mandarijn toe (Van verschillende kanten kreeg ik de tip dat ik ook citrusvruchten moet eten om het ijzer uit bepaalde producten beter op te kunnen nemen…) Er komt gezellig bezoek, soms met het bezoek even een wandelingetje buiten. Ik speel spelletjes wordfeud om de grijze (en witte?) cellen in mijn hoofd actief te laten blijven.
Het wonderlijke is dat ik dan ineens zomaar gewoon de trap op en af kan lopen, wel met vasthouden van de leuning en een elleboogskruk omdat het moet. Niet meer aansluiten of bijtrekken van een been, nee gewoon doorstappen. En dat zonder oefenschema of oefenplan! Of oefen ik onbewust de hele dag een beetje door zonder druk dat iets moet, maar dat simpele activiteiten, zoals douchen en aankleden, eigenlijk kleine projecten zijn, die ik zélf wil doen. Ik draai spontaan op mijn zij in bed met verplicht een kussen tussen mijn benen. Bijna net zo vrolijk word ik daar nu van als jonge ouders die hun eerste kind voor het eerst zelf zien omdraaien!
