Lopen

Een van de naweeën van mijn gebroken bovenarm is dat ik nog niet mag fietsen, dus doe ik alles te voet. Het kost meer tijd dan even hup op de fiets een boodschapje doen. Ik moet bekennen dat het wel steeds leuker wordt om in die traagheid van het lopen te blijven, gewoon omdat ik zoveel meer zie. Neem het Guyotplein, een onnederlands parkje hier in Groningen, met in het midden een monument afgeschermd door een hekje. Op de zijkant een silhouet van een hoofd in een kransje gevat. Daaronder: Aan Henri Daniel Guyot. Op de achterkant staat omsloten door een slang die zichzelf in de staart bijt: geboren den 25 van slagtmaand 1753, overleden den 10 van louwmaand 1828. Mijn oog viel op de tekst, toen ik op een van de banken in het zonnetje ging zitten om die sfeer van weleer in me op te nemen. Mooi hoe men destijds met eenvoudige symboliek de herinnering aan Henri Daniel Guyot levendig wilde houden.

Het zet me aan het denken: de namen van maanden van het jaar zijn gekoppeld aan de belangrijkste bezigheden van die maand of het seizoen. In november werd geslacht. Louwmaand heeft te maken met de verbastering van het werkwoord looien, het leer wat gelooid werd zoveel tijd na de slacht. Dat was in januari. Ook de dagen van de week hebben hun geschiedenis. Mijn oude Groningse buurvrouw zei nooit dinsdag, maar ‘dingsdag‘. Een verwijzing – bewaard in de taal – naar het geding, de rechtspraak op dinsdag. Het is puur toeval dat het gerechtsgebouw op dit verstilde parkje uitkijkt!

Had ik alleen maar op de fiets gezeten, dan was ik hier mooi aan voorbij gefietst.

Reacties

  1. Sophia schreef:

    Ja op de fiets, de 5 Wadden eilanden zitten erop en inderdaad om tempo te houden en op tijd weer terug te zijn moet je flink doorfietsen en vooral niet om je heen kijken laat staan wegdromen op een mooi plekje. 1 vierkante meter voor je, zie je als “wielrenner”.
    Dat is blijkbaar de sport, goed voor je conditie maar het hoofd en de creatviteit staan stil.Moraal van het verhaal, gewoon rustig wandelen en een beetje om je heen kijken en wegdromen. De fiestbellen om je heen roepen je wel weer naar de realiteit.

  2. Hermke schreef:

    Dag Rike, jouw trage wandelingen ontsluiten weer een stukje Groningen en taal voor mij! Ga zo door….

Comments are closed.