massage

er is binnen mijn beroepsgroep een tendens om zelf ‘hands off’ te zijn en het de patiënten allemaal zelf te laten doen: oefenen. maar hoe je kunt bewegen, dat weten mensen niet altijd, ook al zijn ze van goede wille. denken en voelen overlappen elkaar bepaald niet spontaan. ongemerkt zakt ook een fysiotherapeute scheef door het passieve gewicht van de in een sling hangende rechterarm. dat moet niet. maar het weten met je verstand is absoluut anders dan het voelen met je lijf.

handen, die me het gevoel van ‘rechtop’ aangeven vanaf mijn nek tot en met het stuitje, doen dat wel. na pijn en gezeur in die arm en van m’n gekneusde knieën zijn zachte invoelende handen balsem op de wonden! ik weet het door mijn werk, maar nu ervaar ik het zoveel keer meer hoe helend andermans handen kunnen zijn. niks geen handopleggen of anderzins magisch – waar de vereniging tegen kwakzalverij zich tegen zou verzetten – andermans handen zijn anders dan mijn eigen hand die, de hele dag door, vanzelf naar de geblesseerde plekken getrokken wordt om er zacht over te wrijven en vriendelijke kneedbewegingen maakt, omdat het verzacht en omdat mijn lijf weer heel en geheeld wil worden.