pech

vandaag is het dag twee met een gebroken bovenarm. naar alle waarschijnlijkheid gaat het omgaan met alle ongemakken vanaf nu elke dag een beetje beter. ook fysiotherapeuten kan het overkomen dat remmen op de fiets op die gele steentjes hier in de groningse binnenstad een gemene slip en val tot gevolg heeft.

alle bekende ongemakken ervaar ik aan den lijve: de moeite om me aan te kleden met de constatering dat geen enkel bloesje over mijn opgezwollen diep blauwe bovenarm past en dat sokken aantrekken niet lukt, het blik met koffie staat zo hoog en is bovendien groot en zwaar zodat ik er niet bij kan, ik heb nooit gesneden brood dus wat hannessen met mijn linkerhand om er een hompje af te breken. dit is tijdelijk, want nu weet ik intussen wat ik behulpzaam bezoek kan vragen. voordeel is geen gips dus wel onder de douche kunnen en typen met mijn linkerhand is heel wat duidelijker dan schrijfpogingen met een pen, al permitteer ik me om niet moeilijk te gaan doen, dus mijn linkerhand springt over het toetsenbord zonder gebruik te maken van hoofdletters. voor de plasticiteit in mijn brein is het doen van de dagelijkse dingen met je andere hand erg goed. over zo’n week of zes ga ik op een rijtje zetten wat ik daarvan gemerkt heb.